ساختمان داخلی زنبور عسل

زنبور عسل پس از مکیدن شهد گل به وسیله خرطوم ،آن را از راه مری به داخل کیسه عسل می فرستد، در آن جا مقداری از آب شهد از جدار کیسه جذب خون می شود وشهد کمی غلیظ تر می گردد. از راه جدار کیسه ی عسل مقداری دیاستاز به داخل شهد غلیظ شده می ریزد. همین دیاستازها هستند که تمام خواص خوب وشفا بخش را به عسل می دهند. کیسه ی عسل که محل ذخیره عسل وشهد است به وسیله یک کانال قیفی شکل با رودهی میانی زنبور به روده ی کوچک متصل است ، روده کوچک به مخزن وبه مخرج ختم می شود. هر وقت که زنبور گرسنه می شود به کیسه عسل توسط ماهیچه های اطراف فشار وارد می کند تا مقداری عسل از راه قیفی شکل وارد روده ی میانی و از آن جا جذب بدن زنبور شود. زنبور شهد باقی مانده را به کندو می برد.

ملکه وکارگر هر دو ماده اند ودرداخل شکمشان یک جفت تخمدان قراردارند .تخمدان های ملکه بزرگ  بوده وهر کدام حدود 170 لوله دارند. تخمدان های کارگر کوچک بوده وهریک از 7 تا 8 لوله تشکیل می شوند. کارگاران به علت ناقص بودن دستگاه تناسلی هرگز قادر به جفتگیری نیستند ولی دستگاه تناسلی ملکه سالم است وجفتگیری می کند.